มันคือ ไจแกนโตพิธิคัส (Gigantopithecus) ซึ่งแปลว่า “ลิงยักษ์” จากขนาดตัวที่ใหญ่โตของมัน ซึ่งลิงยักษ์ดึกดำบรรพ์ชนิดนี้เคยมีชีวิตอยู่ในยุคสมัยไพลสโตซีน เมื่อ 2.6 ถึง 0.8 ล้านปีก่อน
พวกมันถูกค้นพบเมื่อปี 1935 จากฟันกรามขนาดใหญ่ผิดปกติจนถูกเรียกว่าลิงยักษ์ ซึ่งหลายปีต่อมาได้มีการพบซากฟันของมัน และขากรรไกรเพิ่มเติม พร้อมกระดูกของสัตว์อื่น ๆ ทางตอนใต้ของจีน
ด้วยชิ้นส่วนที่ถูกพบทำให้มันถูกคาดว่ามีลักษณะคล้ายลิงอุรังอุตัง ที่มีขนาดตัวสูงใหญ่กว่า 2.7 เมตร และน้ำหนักตัวอาจมากถึง 270 กิโลกรัม ซึ่งได้ถูกเรียกว่าเป็น ลิงที่มีขนาดตัวที่ใหญ่ที่สุดตั้งแต่มีการค้นพบมาเลยทีเดียว
.
นอกจากนี้ยังคาดว่ามันอาจจะมีน้ำหนักตัวได้เกือบ 540 กิโลกรัม เนื่องจากกระดูกเชิงกรานของมัน ที่ถูกออกแบบมาใช้สำหรับการเดินด้วยแขน และขาคล้ายกับลิงกอริลล่า ทำให้เกิดการถ่ายเทน้ำหนักตัวได้ดี ซึ่งอาจจะหนักกว่ากอริลลาถึง 3 เท่า และหนักกว่าอุรังอุตังถึง 5 เท่า
.
.
.
.
.
.
